قادر اصفهانى

يا حضرت خديجه تو نور هدايتى***آئين مهرورزى و حق را تو آيتى

بنت الخويلدى و خلل ناپذيريت***ثابت نمود اُسوه زنهاى امتى

بهر قبول دين خدا اولين زنى***تنها تويى که بهره ور از اين سعادتى

هم همدم رسولى و هم همدل رسول***الحق که پشتبان بناى رسالتى

هم زوجه ى رسولى و هم مادر بتول***اى پاک زن که ريشه ى نخل سيادتى

ايثار تو به بنيه ى اسلام قوه داد***در اين مقام صاحب ايمان و قدرتى

فخر زنان عالمى از حق شناسيت***داراى اين جلالت و فر تا قيامتى

مريم به چرخ فخر نمايد به خدمتت***از آن به رتبه آينه دار قداستى

هاجر اگر بدامن لطف تو دست زد***ديد از ازل تو صاحب شأن و کرامتى

دامان توست مهد زنى همچو فاطمه***او را نصيب ساخت خدايش چه عزّتى

پرورد دامنت گل سرخ مُحمّدى***بَه بَه چه عزتى، چه شکوهى، چه شوکتى!

دُرّ وراثت نبوى را تويى صدف***کانون کوثرى تو و کان شرافتى

«قادر» اميدوار به لطف و عطاى توست***اى بانوى رئوف، به او کن عنايتى